Voordat Alcatraz berucht werd, was het gewoon een rotsachtig eiland waar zeevogels leefden. In 1775 bracht de Spaanse ontdekkingsreiziger Juan Manuel de Ayala het in kaart en noemde het La Isla de los Alcatraces (Eiland van de Pelikanen). Hoewel de locatie strategisch was, bleef het onontwikkeld tot het midden van de 19e eeuw, toen de VS in 1846 Californië verwierf. In 1850 wees president Millard Fillmore het aan als militair reservaat en dit markeerde het begin van de transformatie van Alcatraz tot de meest versterkte plek aan de westkust.
De geschiedenis van Alcatraz uitgelegd
Van pelikanen tot vestingwerken (1775 tot 1850)
Alcatraz als militair fort en gevangenis (1850-1933)
Het Amerikaanse leger versterkte het eiland met meer dan 100 kanonnen als onderdeel van de Bay's Triangle of Defense. In 1854 werd het ook de thuisbasis van de eerste vuurtoren aan de Pacifische kust. Tijdens de Burgeroorlog begon Alcatraz gevangenen te huisvesten, eerst sympathisanten van de Confederatie, daarna soldaten en burgers die beschuldigd werden van verraad. In 1907 werd het officieel omgedoopt tot Pacific Branch, U.S. Military Prison en in 1912 was de rol als zwaarbeveiligde faciliteit bekrachtigd.
Amerika's meest beruchte federale gevangenis (1934 tot 1963)
Tijdens de Grote Depressie, in 1934, nam de Amerikaanse regering Alcatraz over en veranderde het in een federale gevangenis voor de gevaarlijkste gevangenen, die in andere gevangenissen voor problemen zorgden. Er werden hooggeplaatste criminelen vastgehouden, zoals Al Capone, "Machine Gun" Kelly en Robert "Birdman", zonder afkickprogramma's en met strenge discipline. Van de 14 ontsnappingspogingen, Geen van hen slaagde hierin, hoewel de uitbraak van Frank Morris en de gebroeders Anglin in 1962 legendarisch blijft - hun lichamen zijn nooit gevonden. Helaas leidden de hoge kosten en het verval tot de sluiting in 1963.
Een podium voor protest: Amerikaanse bezetting (1969 tot 1971)
In 1969 werd Alcatraz een symbool van protest toen Indianen van een groep genaamd Indians of All Tribes het eiland bezetten met een beroep op een verdrag dat aanspraak maakt op ongebruikt federaal land. De 19 maanden durende bezetting trok nationale aandacht voor de rechten van de inheemse bevolking, waarbij activisten programma's en persevenementen organiseerden vanaf het eiland. Hoewel het eindigde in 1971, bracht het een blijvende verandering teweeg in het federale beleid voor zelfbeschikking van inheemse Amerikanen. Vandaag de dag eren muurschilderingen en gedenktekens op Alcatraz deze belangrijke beweging.
Van verlaten tot behouden (1972 tot heden)
Na de bezetting door de Amerikanen werd Alcatraz in 1972 onderdeel van het Golden Gate National Recreation Area en in 1973 werd het opengesteld voor het publiek. Restauraties hebben monumenten zoals het Cellhouse en de vuurtoren behouden, terwijl historische tuinen die vroeger door de militaire families werden onderhouden, nieuw leven werd ingeblazen. Tentoonstellingen verkennen nu het gevangenisleven, de militaire geschiedenis en het activisme van de inheemse bevolking. Alcatraz werd in 1986 uitgeroepen tot National Historic Landmark en verwelkomt elk jaar meer dan een miljoen bezoekers, aangetrokken door het gelaagde en krachtige verleden.
